Mijn liefde voor servies

Mijn liefde voor servies is volgens mij ontstaan na het lezen van de porseleinboom trilogie. Het verhaal van Alberdina Hiskia Bonheure heeft mij nieuwsgierig gemaakt en ervoor gezorgd dat ik ondertussen heel veel servies heb verzameld. Nieuw, antiek of gewoon oud, Frans, Nederlands, Engels. Kopjes met rozen, schoteltjes met gouden rand, bordjes met sierlijke planten, allemaal kleine kunstwerkjes waar door de ontwerper tijd en aandacht aan is besteed.

Voor elke gelegenheid en/of seizoen dek ik de tafel ermee want alles wordt gewoon gebruikt. Daar is het immers voor bedoeld. Eten van mooi servies is een beleving, het oog wil immers ook wat.. Het geeft net die extra dimensie aan een zorgvuldig voorbereid etentje.

Serviesgoed valt ook aan een bepaalde tijd te koppelen. Zo werd er direct na de oorlog veel servies in pasteltinten gemaakt. Dit pastel servies van Petrus Regout komt uit de vintage collectie van de bekende aardewerkfabriek uit Maastricht. Het servies is geproduceerd van 1953 tot 1969. Het heeft voor mij emotionele waarde omdat het meeste wat ik hiervan heb nog van mijn Omaatje is gewest. Als kind heb ik er zo vaak van gegeten. In de loop der tijd is het wel wat aangevuld met exemplaren die ik op de rommelmarkt tegenkwam.

Daarnaast heb ik in mijn tienerjaren een Frans servies,  Ceranord St. Amand met afbeeldingen van Fragonard, op de kop kunnen tikken bij een brocante. Later heb ik nog een typisch servies uit de Provence bij elkaar gespaard tijdens mijn vakanties in Zuid-Frankrijk. De tafel hiermee dekken is op zich al een feestje. 

Uiteraard heb ik een servies speciaal voor Kerstmis, een kleurrijk Mexicaans servies en een verzameling servies in fruitvormen. Voor de dagelijkse maaltijden gebruik ik een neutraal wit servies van de Action.